Γράφει η Ε. Κεπελιάν
Να ελπίζεις, μου είπες μια μέρα, παππού- μία από ‘κείνες τις μέρες, όταν βρισκόσουν ακόμη εδώ, κοντά μας, στη γη.
Επειδή η ελπίδα δεν είναι παρά μια κοσμική ενέργεια, πρόσθεσες.
Και ξέρει καλά να επιβιώνει πέρα από εμάς, και τις αμφιβολίες μας.
Να ελπίζεις, μου είπες.
Επειδή ο κόσμος βαδίζει σε μια διαρκή ροή, διαρκώς ανανεώνεται.
Επειδή μέσα στην κάθε στιγμή, εγκυμονούνται οι πιθανότητες αναγέννησης και δημιουργίας.
Το να ελπίζεις, δε σημαίνει να εφευρίσκεις κάτι το παράλογο ή το φανταστικό και να γραπώνεσαι από αυτό.
Το να ελπίζεις, σημαίνει να πιστεύεις- να πιστεύεις σε ορισμένες πηγές δημιουργικότητας.
Ναι, ο δείκτης της ελπίδας, είναι μάλλον μεταφυσικός- επειδή η ελπίδα δεν είναι αίσθημα σωματικό, αλλά δύναμη εσωτερική- προϋποθέτει πίστη.
Πίστη προς τη Ζωή και το Χρόνο: Πίστη ότι οι μέρες και τα λεπτά θα κυλήσουν, και όλα στο τέλος, θα πάνε καλά- ακόμη και εάν τα τωρινά δεδομένα δεν είναι ενθαρρυντικά.
Να ελπίζεις, λοιπόν- εφόσον ούτε η ανθρώπινη φύση είναι μια για πάντα καθορισμένη, ούτε η ανθρώπινη πείρα οριστικά παγιωμένη.
Να πιστεύεις στην ανάσα σου και να ελπίζεις, μου είπες κείνη τη μέρα, παππού.
Επειδή η ελπίδα έχει και βαδίζει έναν δρόμο φωτεινό, γαλάζιο και απέραντο: το Μέλλον!
Καλή Χρονιά, με πίστη και ελπίδα!