Πολλά βιβλία δεν αποτελούν μόνο πηγή ψυχαγωγίας αλλά και σκέψης και προβληματισμού.
Μέσα από τις σελίδες τους, αφυπνίζονται σκέψεις, αναθεωρούνται πεποιθήσεις, και αμφισβητούνται πράγματα που μπορεί να είχαμε ως δεδομένα.
Η ανάγνωση αυτών των βιβλίων δεν είναι μια παθητική εμπειρία. Είναι μια διαδικασία που φέρνει στην επιφάνεια νέες οπτικές, θέτει ερωτήματα, και ίσως, οδηγήσει σε αλλαγές στον τρόπο που σκεφτόμαστε και αντιλαμβανόμαστε τον κόσμο γύρω μας.
Δύο τέτοια παραδείγματα είναι και τα βιβλία «Ήμουν έντεκα όταν πέθανα» και «Τι Θυμάσαι απ’ τον Θάνατό σου;» του Πυθαγόρα Ελευθεριάδη ο οποίος ξετυλίγει στο Hellenic Post το κουβάρι της δημιουργικής του πορείας.
Πρώτα, όμως, λίγα λόγια για τον συγγραφέα.
Ο Πυθαγόρας Κωνσταντίνος Ελευθεριάδης γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1993. Ως έφηβος ασχολήθηκε µε τον στίβο και το βόλεϊ.
Ανέκαθεν λάτρευε να διαβάζει βιβλία και να γράφει δικές του ιστορίες που τις κρατούσε στα παιδικά του ράφια. Αποφοίτησε από το τµήµα Φιλολογίας του ΑΠΘ ενώ έκανε και την πρακτική του στη Γαλλία.
Ταυτόχρονα ασχολήθηκε µε τον τοµέα της ψυχολογίας (φοίτηση στην Ακαδηµία Πολιτών, στο τµήµα Ψυχολογίας στα Ιωάννινα).
Εργάζεται ως φιλόλογος και συνεργάζεται µε διάφορους εκδοτικούς οίκους, γράφοντας την κριτική του στα social media. Πρόσφατα άνοιξε και το δικό του κανάλι στο YouTube.
Η μεγαλύτερη επιρροή ήταν και είναι το Λονδίνο. Αποτελεί έμπνευση και μόνο μία απλή βόλτα με το μετρό

κ. Ελευθεριάδη σας ευχαριστούμε θερμά για αυτήν τη συνέντευξη. Αρχικά, θα θέλαμε να μας πείτε μερικά λόγια για εσάς και το έργο σας καθώς και για την απόφαση σας να μετακομίσετε μόνιμα στο Λονδίνο.
Εγώ ευχαριστώ για την πρόσκληση. Μετακόμισα στο Λονδίνο 2,5 χρόνια πριν. Κυρίως για έναν προσωπικό μου λόγο. Στο Λονδίνο ξεκίνησα να εργάζομαι ως δάσκαλος ειδικής αγωγής και να διδάσκω ελληνικά. Έχω σπουδάσει Φιλολογία στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και παρακολούθησα μαθήματα Ψυχολογίας στο Ανοιχτό Πανεπιστήμιο των Ιωαννίνων.
Πλέον, αποφάσισα να παραιτηθώ από το αγγλικό σχολείο όπου δούλευα και ξεκίνησα να εργάζομαι στα Waterstones. Το πρώτο μου βιβλίο (Τι θυμάσαι απ’τον θάνατό σου;) δημοσιεύθηκε τον Νοέμβριο του 2020 και το δεύτερο (Ήμουν 11 όταν πέθανα) τον Νοέμβριο του 2023.
Ταυτόχρονα έχω έναν λογαριασμό στο instagram (Pythagorean_theoremm) κι ένα κανάλι στο Youtube (Πυθαγόρειο Θεώρημα) όπου συνεργάζομαι με εκδοτικούς οίκους και συγγραφείς κι αναρτώ τις απόψεις μου για βιβλία.
Πώς έχουν επηρεάσει οι προσωπικές σας εμπειρίες τη δημιουργία των βιβλίων, “Τι θυμάσαι από τον θάνατό σου” και “Ήμουν έντεκα όταν πέθανα”;
Συγκεκριμένα στο πρώτο επηρεάστηκα πολύ από τις συνθήκες διαβίωσης στον στρατό και από έναν μεγάλο έρωτα. Στο δεύτερο επηρεάστηκα από την διάλυση αυτού του έρωτα και την τοξικότητά του. Μέσα σ’αυτό θα παρατηρήσετε απόλυτα τοξικές ανθρώπινες σχέσεις, ερωτικές και μη. Βέβαια, η μεγαλύτερη επιρροή ήταν και είναι το Λονδίνο. Αποτελεί έμπνευση και μόνο μία απλή βόλτα με το μετρό.

Ελπίζω οι αναγνώστες να προβληματιστούν για κοινωνικά θέματα που θίγονται και στα δύο βιβλία, όπως αυτό της ομοφοβίας, της παιδικής κακοποίησης και της κώφωσης
Στα δύο σας βιβλία αναφέρεστε στο θέμα του θανάτου με έναν αλληγορικό τρόπο. Πώς καταλήξατε σε αυτήν την απόφαση;
Η πρώτη στιγμή που σκέφτηκα ουσιωδώς τον θάνατο ως δεύτερη ευκαιρία ήταν το 2016 όταν είχα πάει στη Λυών για την πρακτική μου, όπου δίδασκα ελληνικά σε Γάλλους.
Πέρασα τόσο όμορφα που τότε σκέφτηκα «Πώς θα ήταν αν;». Αν δηλαδή δεν έδινα ποτέ πανελλήνιες κι έφευγα απευθείας στη Λυών. Αν σπούδαζα ψυχολογία αντί για Φιλολογία, αν αν αν.
Αυτό σε συνδυασμό με αποφάσεις που πήρα λίγα χρόνια πριν στη ζωή μου, με ώθησαν στο να σκεφτώ πώς θα ήταν αν ξαναζούσα. Κι αφού δεν έχω εγώ αυτή την ευκαιρία, την απέκτησαν οι ήρωες των βιβλίων μου.
Τι είναι αυτό που ελπίζετε να μείνει στους αναγνώστες των βιβλίων σας αφότου τα ολοκληρώσουν;
Η δική τους δεύτερη ευκαιρία στη ζωή και ο προβληματισμός για κοινωνικά θέματα που θίγονται και στα δύο βιβλία, όπως αυτό της ομοφοβίας, παιδικής κακοποίησης, κώφωσης κτλ.
Πώς βλέπετε το μέλλον της λογοτεχνίας και τον ρόλο των συγγραφέων στη σύγχρονη κοινωνία;
Πλέον είμαι μοιρασμένος σε δύο χώρες. Οπότε μπορώ να κρίνω πως σίγουρα και στις δύο υπάρχουν άνθρωποι που γράφουν και που θέλουν να εκφραστούν μέσω αυτού του τρόπου. Εύχομαι τα social media να μπορέσουν να αφομοιώσουν τη λογοτεχνία και να αποδείξουν πόσο ενδιαφέρουσα είναι. Οι εναλλακτικές μορφές της, όπως τα audio books και τα ebooks θεωρώ επίσης πως μπορούν να συμβάλουν θετικά στην προώθησή της.
Έχετε κάποιο νέο βιβλίο στα σκαριά;
Όχι ακόμη. Αυτή τη στιγμή βρισκόμαστε σε περίοδο editing της μετάφρασης του πρώτου μου βιβλίου στα αγγλικά. Οπότε ψάχνουμε κάποιο πρακτορείο για να μπορέσει να στηρίξει το «Τι θυμάσαι απ’τον θάνατό σου;». Επίσης η προώθηση και οι παρουσιάσεις για το δεύτερο μου βιβλίο, δεν μου δίνουν ιδιαίτερο χρόνο για να προχωρήσω στο πρώτο. Υπάρχουν ιδέες αλλά όχι ενσταλαγμένες ακόμη στο μυαλό μου. Γράφω συνήθως όταν νιώθω έντονα συναισθήματα, όπως αυτά του απόλυτου πόνου και έρωτα. Αυτή τη στιγμή τίποτα από τα δύο δεν με χαρακτηρίζει.
